bir garip muammalar kuşağında
tutkuyla yüreğime kazıyorum seni
en uykusuz gecelerde
kabuslara yazıyorum adını
en sefil bezginliklerde
yitiyorum
yitiriyorum kendimi
seni düşündükçe
kurak mevsimlerden kalma bir yanım
bir yanım nuh tufanı
tutamıyorum ellerinden
kaybolup gidiyorum sensiz dehlizlere
kurşun yemiş gibi yüreğime
susuyorum
susuyorum
seni düşündükçe
şehirler de susuyor
kan damlıyor çeşmelerinden istanbul’un
yıkılıyor kubbeleri
eyüb’e nazır bütün yalnızlıklarla
haliç’e dökülüyorum
dökülüyorum
seni düşündükçe
SÇ.