bir karanlık uçurumda ruhum
dibimde
tepemde sen
bir zifirî yalnızlık
şu üzerime çöken
küsmüş bütün coşkularım hayata
yorgunluklarım zifirî
yüreğimi sıkıyor
sensiz gecelerin karanlık elleri
en bitkin öyküler dökülüyor ilhamlarımdan
bedevi bütün sensiz şehirler
kutsal acılar sızıyor yüreğimden
kah yusuf’um
kah eyyüb sensiz
gırtlağıma kadar batmışım aşka
sensiz
kulluğum zifirî
kıblem zifirî
çırpınıyor istanbul bu gece
acılarla debeleniyor bütün varoş yanlarım
yüreğimin gecekondu köşesinde bir aşk
seyyar çığlıklar kopuyor yüreğimden
bir ümitsiz ayrılık işliyor
iliklerime
sensiz
şehrim zifirî
ülkem zifirî
sensiz
ben zifirî
sensiz
sen bile zifirî
Sebahattin Çelebi